Als middelbare scholier ontwikkelde ik een grote liefde voor Shakespeare. Dat was nog eens taal. Ronkend, dan weer lieflijk, dan weer met een knal. Taal zoals taal bedoeld is. Als je de tekst hardop voorlas was het helemaal genieten. Zo heb ik menig avond in bed zachtjes mompelend doorgebracht. Mijn ouders had ik al jaren geleden wijsgemaakt dat ik bang ben in het donker. De beste reden om het licht op de gang, precies genoeg om bij te lezen, aan te laten staan.
Volgende week ga ik naar Richard III. Mijn oude liefde Shakespeare gespeeld door een iets minder oude liefde Gijs Scholten van Aschat. De kaarten zijn geprint, ik ben er klaar voor. Of zal ik eerst nog eens zachtjes mompelend het toneelstuk lezen?
(11 augustus)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten