 |
| Het vermaledijde zwilkje |
"Ik pak wel even het zwilkje", hoorde ik dit weekend. Zwilkje. Een woord dat ik lang niet had gehoord. Voor zij die niet uit het oosten komen: met zwilkje wordt een tafelkleed bedoeld. Een plastic kleedje oftewel een tafelzeil. Mooi toch zo'n dialect. Tot mijn achttiende wist ik bijvoorbeeld niet dat het woord 'slijf' alleen in het Drents bestond. Dat leerde ik - met rode konen - tijdens een van mijn eerste etentjes met medestudenten Nederlands in mijn introductieweek van de Groningse universiteit. Op mijn vraag om de slijf door te geven, werd ik door mijn Overijsselse medestudent vaag aangekeken. De soeplepel wilde ze wel doorgeven, maar slijf, nee daar had ze nog nooit van gehoord. En datzelfde lot zou het zwilkje wachten. Ik ga maar eens de stad in om een zwilkje te kopen. En die thuis te brengen in een puutje, zoals in Drente een plastic tasje heet, want het regent dat het giet. Ideaal zwilkjesweer!
(8 augustus)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten