Ik mis het. Soms. Vooral 's avonds kan ik nog wel eens verlangen naar die goede oude tijd. De tijd van het papieren boek. En dan vooral die met letters die er nogal dik bovenop liggen, zeg maar. New York Times bestsellers in handzame paperback met gouden chocoladeletters. Van die letters waar je vingers gedachteloos over glijden tijdens het lezen.... Zucht.
 |
| Zo'n kaft dus! |
Sinds een paar maanden heb ik een e-reader. Op zakformaat altijd een boek of vijftig paraat, heerlijk! Mooi roze hoesje, leeslamp in de rug opgeborgen. Fantastisch! Op vakantie was ik superblij. In plaats van een tas vol zware boeken had ik mijn e-reader in de tas, liefkozend boek-e genoemd. Waar heb ik zin in? Even door de leeslijst bladeren en hop, het volgende boek opent zich moeiteloos. Het leeslamp zorgt dat ik 's avonds in bed nog die laatste pagina's kan lezen. Om dan de volgende dag weer een nieuw boek uit te zoeken. Ideaal.
En toch. Juist als ik 's avonds moe ben betrap ik me erop dat ik een pagina probeer om te slaan. Een gewoonte van heel wat jaren meer dan ik bereid ben toe te geven, is blijkbaar lastig om te vormen tot de gewenste digitale tegenhanger. En al mijn boeken zien er tegenwoordig hetzelfde uit met dat roze kaft.
Gemak dient de mens. In elk geval dit mens. Mijn hoofd is helemaal blij met mijn keuze om digitaal te gaan. Maar dat nostalgische hart wil nog wel eens opspelen!
(5 augustus) 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten