Het was een experiment. Een mooi experiment. Schrijf drie maanden elke werkdag een blog en zie wat het doet. En het deed wat. Met mij vooral. Ik werd onrustig als ik geen onderwerp had, maar dat kwam niet zo vaak voor. Ik liep met mijn telefoon in de hand door de stad. Ik kon immers elk moment getroffen worden door een rariteit op taalgebied. Want als je het wilt zien, dan staat er een spotlight op. Fouten in menukaarten, rare reclames op de winkelruit van een stoffige pand die al lange tijd geen klanten heeft gezien, advertenties die dwaze zaken beloven. De conclusie na drie maanden: experiment geslaagd, over tot de orde van de dag. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Al die rare taaldingen waar mijn oog achter blijft haken hebben een plekje nodig. Dan toch maar op dit blog. To be continued! De antwoord op de vraag To Blog or not To Blog beantwoord ik met een 'laten we dan maar bloggen'.
(2 mei 2012)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten